Lepsze życie z łuszczycą
Masz łuszczycę? Zastanawiasz się, czemu twoja skóra latem wygląda znacznie lepiej, ponieważ nie ma na niej prawie żadnych wykwitów? Martwisz się, że jesienią zmiany znów powrócą jak bumerang?
To normalne, bowiem łuszczyca jest chorobą przewlekłą i atakuje nagle. Ale to nie oznacza, że nie możesz żyć jak każda inna osoba. Wystarczy, że poznasz kilka ważnych zasad i wcielisz je w życie. Warto również, by kilka istotnych informacji poznali ludzie z twojego otoczenia, którzy porównują łuszczycę z trądem, wykazując się niewiedzą.
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną
Trzeba wszędzie i głośno powtarzać, że łuszczyca w żadnym wypadku nie jest chorobą zakaźną. A to oznacza, że nie można się nią zarazić przez podanie ręki, pływanie w tym samym basenie. Nie zarazimy się łuszczycą nawet wtedy, gdy korzystamy z jednego ręcznika.
Trzeba zdać sobie z tego sprawę, bowiem na skutek tej niewiedzy chorzy na łuszczycę bardzo często traktowani są jak „trędowaci”. A to może doprowadzić chorego do kompleksów. Chory, który i tak już ma poważne problemy z akceptacją samego siebie (szczególnie na początku choroby), pod wpływem komentarzy jeszcze bardziej wstydzą się swojego wyglądu. Prowadzi do niejednokrotnie do przewlekłego stresu, który z kolei należy do czynników powodujących zaostrzenie się objawów choroby.
Leczenie łuszczycy jest bardzo ważne
Mimo że nie jest możliwe całkowite wyleczenie choroby, warto poddać się kuracji, choćby dlatego, by złagodzić objawy schorzenia. Dzięki temu nasze życie z łuszczycą będzie o niebo lepsze.
Na początek proponuje się choremu leczenie miejscowe. Chory do dyspozycji ma różnego rodzaju kremy oraz maści. Leczenie miejscowe rozpoczyna się od oczyszczenia chorej skóry, czyli od usunięcia łuski. Chodzi bowiem o to, by leki lepiej wniknęły do tkanek. Jeżeli zmiany łuszczycowe są niewielkich rozmiarów, wówczas stosuje się najczęściej preparaty przygotowane na bazie kwasu salicylowego, cygnoliny, dziegciu, sterydów oraz pochodnych witaminy D3.
Jeżeli jednak łuszczyca jest oporna na działanie leków miejscowych, wówczas koniecznością jest wsparcie tego leczenia. Stosuje się wówczas leczenie ogólne, polegające na łykaniu leków z grupy retinoidów, cytostatyków. Zalecane jest ponadto zażywanie leków immunosupresyjnych, które działają na układ odpornościowy. Trzeba jednak liczyć się z tym, że takie środki lecznicze mogą przyczynić się do powstawania zaburzeń pracy wątroby oraz nerek.
Inną ważną grupą leków wspomagających walkę z łuszczycą są leki biologiczne. W leczeniu łuszczycy stosuje się preparaty biologiczne. Powstały one dzięki rozwojowi inżynierii genetycznej. Leki te przyczyniają się do zablokowania białek, które odpowiadają za przenoszenie sygnału o zapaleniu. Takie leki biologiczne podawane są najczęściej w postaci wlewów dożylnych albo zastrzyków. Wskazaniem do leczenia za pomocą leków biologicznych jest ciężka bądź umiarkowana postać łuszczycy. Ponadto leki biologiczne zalecane są w przypadku, gdy żadne inne rodzaje terapii nie przynoszą oczekiwanego rezultatu. Efektem leczenia lekami biologicznymi jest doprowadzenie do szybszej remisji (zaniku) choroby oraz wydłużenie czasu pomiędzy nawrotami schorzenia.
Walkę z łuszczycą możesz wspomóc sam(-a)
Jeżeli chcesz, by z łuszczycą żyło ci się znacznie lepiej, musisz pamiętać o kilku niezwykle ważnych zasadach.
Pamiętaj, że łuszczyca to choroba, która powoduje, że twoja skóra wymaga odpowiedniej higieny. Nie jest prawdą, że nie można się kąpać. Higiena jest jak najbardziej wskazana. By nie pogorszyć stanu skóry lepsze będą jednak prysznice, bowiem woda przyczynia się do przesuszenia skóry. Kąpiele są dozwolone pod warunkiem, że będziemy do wody dodawać kilka kropli preparatu o działaniu natłuszczającym (specyfiki można zakupić w aptece; muszą być przeznaczone do skóry wrażliwej). Natomiast do mycia oraz pielęgnacji skóry konieczne będą specjalne kosmetyki przeznaczone dla chorej skóry.
Jeżeli nie chcesz nasilić objawów choroby, musisz pamiętać, by chronić skórę przed urazami. W zranionych miejscach mogą pojawiać się wykwity łuszczycowe. Koniecznością jest również dbanie o zęby, bowiem niewyleczone ogniska zapalne (w tym właśnie próchnica zębów) należy do czynników nasilających przebieg choroby.
Musisz również wystrzegać się pomieszczeń z zamontowaną klimatyzacją. Pamiętaj, że klimatyzacja powoduje przesuszenie skóry. To z kolei nie jest wskazane u ludzi zdrowych, a co dopiero u osób borykających się z łuszczycą. Jeżeli masz gorące kaloryfery nie zapominaj o tym, by na grzejniki położyć wilgotny ręcznik. Możesz też pozostawić w pokoju nawilżacz powietrza.
Słońce twoim lekarstwem
Słońce niezwykle korzystnie wpływa na zmiany łuszczycowe. To właśnie dlatego latem zmiany znikają z powierzchni skóry. Staraj się zatem jak najwięcej przebywać na słońcu, pamiętając by posmarować skórę kremem z filtrem ochronnym. Pamiętaj też, że gdy korzystasz z kuracji naświetlania lampami PUVA, nie możesz korzystać z kąpieli słonecznych, gdyż grozi to poparzeniem skóry.
http://artelis.pl/artykuly/22747/lepsze-zycie-z-luszczyca
poniedziałek, 29 listopada 2010
ŁUSZCZYCA TO NIE PROBLEM
Łuszczyca to żaden problem! Skuteczne leczenie naturalnie Dr Granda
Łuszczyca to poważny problem milionów ludzi. Aby zrozumieć tę chorobę warto poznać jej cechy charakterystyczne: przyczyna łuszczycy nie jest znana, indywidualny charakter objawów, środki pomocne jednym u innych mogą okazać się nieskuteczne, efektywna metoda po pewnym czasie może stracić na skuteczności.
Normalnie skóra odnawia się po 30 dniach - czas przedostania się komórek z głębszych warstw na powierzchnie. Komórki chorego na łuszczyce trafiają na powierzchnie po 3 dniach jakby organizm stracił naturalną kontrole nad tym procesem. Rezultatem są czerwone czasami swędzące wybrzuszenia na powierzchni skóry tzw. tarczki z łuszczącą się skórą co wywołane jest nadmiarem nowych tkanek na powierzchni.
Nie znając przyczyn leczenie przyczynowe jest niemożliwe dlatego pozostają tylko metody objawowe. Należy pamiętać, że nie wszystko pomaga wszystkim - potrzebny jest własny plan walki z chorobą.
Inne podejście do choroby. Najważniejsze jest zaakceptowanie problemu i nauka skutecznych sposobów walki. Jeśli od A do Z nic nie pomogło nie wolno się poddawać lecz znowu zacząć od A.
Nawilżanie i zmiękczanie skóry łagodzi przebieg choroby ograniczając świąd i powstawanie łusek. Obojętne olejki do ciała, tłuszcz roślinny lub galaretka wazelinowa skutecznie pomagają skórze zatrzymywać wilgoć. Najlepiej stosować je tuż po kąpieli gdy skóra jest jeszcze mokra. Natomiast na świąd pomagają płyny z mentolem i kamforą.
Słońce. 95% pacjentów odczuwa poprawę po regularnych intensywnych kąpielach słonecznych - znanym miejscem klimoterapii jest Morze Martwe w Izraelu. Łuszczyca nasila się zimą w klimacie zmiennym i wilgotnym dlatego w miarę możliwości warto wyjeżdżać do ciepłych krajów. Promienie ultrafioletowe (zwłaszcza beta) są skutecznym lekiem jednak paradoksalnie prowadzą również do oparzeń co może być przyczyną raka skóry. Jedynym sprawdzonym wyjściem jest krem przeciwsłoneczny położony na zdrowe obszary skóry.
Naświetlanie miejsc łuszczycowych przy pomocy promiennika promieni ultrafioletowych beta. Lub solarium z promieniami alfa jednak są one słabsze co wydłuża kurację - konsultacja z lekarzem niezbędna!
Smołę węglową nakłada się bezpośrednio na tarczki lub przygotowuje kąpiel z olejkiem zawierającym smołę a głowę myje się szamponem z tym środkiem. Preparaty smołowe mogą pozostawiać plamy i mają intensywny zapach dlatego należy postępować zgodnie z dołączoną instrukcją. Obecnie można kupić nową formę leku w postaci żelu - bez charakterystycznej woni i łatwy do zmywania. Stosowanie każdego preparatu należy przerwać gdy wystąpi pieczenie lub podrażnienie skóry i nie smarować obszarów odkrytych bez naskórka.
Glinka indiańska zmieszana ze środkiem zmiękczającym doskonale pomaga na chore łokcie i kolana. Środek zmiękczający nadaje tarczkom wilgotność a glinka przykrywa je.
Ciepłe kąpiele zmniejszają ilość łusek natomiast tarczki stają się mniejsze jednak trzeba uważać gdyż gorąca woda nasila świąd.
Zimne kąpiele z dodatkiem filiżanki octu z jabłek doskonale łagodzą świąd podobnie jak lód. Do plastykowej torebki należy włożyć kilka kostek lodu i przyłożyć do chorych obszarów skóry.
Krem kortyzonowy, dostępny bez recepty, zawiera mniej leku niż kremy na receptę jednak zawsze warto sprawdzić jego skuteczność. Jest bezpieczny nawet na twarzy i w okolicach narządów płciowych. Należy stosować tylko do osiągnięcia doraźnej poprawy i stopniowo odstawić gdyż organizm po dłuższym czasie uodparnia się na działanie tego leku.
Osłonięte chore miejsca. Przy pomocy plastrów lub plastykowej folii należy zakleić na kilka dni lub tygodni wcześniej posmarowane kremem kortyzonowym zmiany skórne. Dzięki temu skóra mięknie, komórki ulegają zniszczeniu co spowalnia ich rozmnażanie. Metoda skuteczna tylko na małych obszarach, nie większych od monety 5-złotowej, nie zadrapanych i nie zainfekowanych.
Uszkodzenia skóry mogą doprowadzić do nowych zmian. Chorzy na łuszczycę nie powinni zbierać jeżyn, nosić za ciasnych butów, ciasnego paska, używać tępej żyletki lub drażniących środków chemicznych.
Nadwaga sprzyja łuszczycy. Mimo braku naukowego wyjaśnienia tej zależności, stabilizacja wagi łagodzi dolegliwość. Pomocne zioła odchudzające >
Błonnik witalny & Triphala
Stres wywołuje i nasila łuszczyce. Pomaga tygodniowy urlop lub krótkie oderwanie się od codziennych obowiązków. Pomocne ziólko antystresowe >
Gynostemma królewska
Ryby i olejek rybny w kapsułkach pomagają dzięki zawartości tłuszczowego kwasu eikozopentaenowego (EPA). Jednak skuteczność tej metody nie dotyczy wszystkich pacjentów dlatego można ją stosować tylko pod lekarską kontrolą. Najlepsza zawartość EPA w olejku to 17%.
Infekcja nasila łuszczycę dlatego ważnym jest wczesne i skuteczne leczenie każdego zakażenia oraz szczególna kontrola zmian łuszczycowych w czasie infekcji.
MEDYCYNA / LECZENIE NATURALNE
smarować miejsca chore propolisem raz dziennie, sokiem z liści aloesu lub maścią żywokostową; napar z ziela przywrotnika, krwawnika, nacieranie olejem dziurawcowym, rumiankowym;
dieta powinna dostarczać dużo wit. B2 i H - cebula, groch, kapusta, marchew, szpinak, owoc głogu, miód, drożdże, winogrona, śliwki i morele suszone to podstawowe środki lecznicze; wskazany jest także regularny post (5-7 dni w miesiącu lub 1 dzień w tygodniu);
pomocne są nasiona wiesiołka dwuletniego: utrzeć je na miazgę lub zmiksować, smarować 3x dziennie,
częste kąpiele wodne, powietrzne, słoneczne wzmacniają pracę organów wewnętrznych; kąpiele przedramion w zimnej wodzie - zgiąć w łokciach ręce i zanurzyć je na 30-60 sekund; po tym czasie wytrzeć ręce ręcznikiem - powtarzać codziennie; zabieg ten wzmacnia cały organizm, podobnie jak przemienny prysznic - ciepła woda 2-3 minuty, zimna woda 10-20 sekund - oraz kąpiel w otrębach pszennych - 1kg otrąb gotować 10-15 minut, przecedzić a odwar wlać do wanny
warto pić soki z marchwi, dyni, szpinaku;
okłady z namoczonego nasienia lnu
SKARBY NATURY NA ŁUSZCZYCE
- Ostropest plamisty hamuje stany zapalne i zmiany skórne
- LUX VITALE, (Colostrum), najlepszy suplement odpornościowy
- Olejek Rumianku Rzymskiego
- ALOES sok z aloesu 500 ml - suplement diety
http://artelis.pl/artykuly/21228/luszczyca-to-zaden-problem-skuteczne-leczenie-naturalne
Łuszczyca to poważny problem milionów ludzi. Aby zrozumieć tę chorobę warto poznać jej cechy charakterystyczne: przyczyna łuszczycy nie jest znana, indywidualny charakter objawów, środki pomocne jednym u innych mogą okazać się nieskuteczne, efektywna metoda po pewnym czasie może stracić na skuteczności.
Normalnie skóra odnawia się po 30 dniach - czas przedostania się komórek z głębszych warstw na powierzchnie. Komórki chorego na łuszczyce trafiają na powierzchnie po 3 dniach jakby organizm stracił naturalną kontrole nad tym procesem. Rezultatem są czerwone czasami swędzące wybrzuszenia na powierzchni skóry tzw. tarczki z łuszczącą się skórą co wywołane jest nadmiarem nowych tkanek na powierzchni.
Nie znając przyczyn leczenie przyczynowe jest niemożliwe dlatego pozostają tylko metody objawowe. Należy pamiętać, że nie wszystko pomaga wszystkim - potrzebny jest własny plan walki z chorobą.
Inne podejście do choroby. Najważniejsze jest zaakceptowanie problemu i nauka skutecznych sposobów walki. Jeśli od A do Z nic nie pomogło nie wolno się poddawać lecz znowu zacząć od A.
Nawilżanie i zmiękczanie skóry łagodzi przebieg choroby ograniczając świąd i powstawanie łusek. Obojętne olejki do ciała, tłuszcz roślinny lub galaretka wazelinowa skutecznie pomagają skórze zatrzymywać wilgoć. Najlepiej stosować je tuż po kąpieli gdy skóra jest jeszcze mokra. Natomiast na świąd pomagają płyny z mentolem i kamforą.
Słońce. 95% pacjentów odczuwa poprawę po regularnych intensywnych kąpielach słonecznych - znanym miejscem klimoterapii jest Morze Martwe w Izraelu. Łuszczyca nasila się zimą w klimacie zmiennym i wilgotnym dlatego w miarę możliwości warto wyjeżdżać do ciepłych krajów. Promienie ultrafioletowe (zwłaszcza beta) są skutecznym lekiem jednak paradoksalnie prowadzą również do oparzeń co może być przyczyną raka skóry. Jedynym sprawdzonym wyjściem jest krem przeciwsłoneczny położony na zdrowe obszary skóry.
Naświetlanie miejsc łuszczycowych przy pomocy promiennika promieni ultrafioletowych beta. Lub solarium z promieniami alfa jednak są one słabsze co wydłuża kurację - konsultacja z lekarzem niezbędna!
Smołę węglową nakłada się bezpośrednio na tarczki lub przygotowuje kąpiel z olejkiem zawierającym smołę a głowę myje się szamponem z tym środkiem. Preparaty smołowe mogą pozostawiać plamy i mają intensywny zapach dlatego należy postępować zgodnie z dołączoną instrukcją. Obecnie można kupić nową formę leku w postaci żelu - bez charakterystycznej woni i łatwy do zmywania. Stosowanie każdego preparatu należy przerwać gdy wystąpi pieczenie lub podrażnienie skóry i nie smarować obszarów odkrytych bez naskórka.
Glinka indiańska zmieszana ze środkiem zmiękczającym doskonale pomaga na chore łokcie i kolana. Środek zmiękczający nadaje tarczkom wilgotność a glinka przykrywa je.
Ciepłe kąpiele zmniejszają ilość łusek natomiast tarczki stają się mniejsze jednak trzeba uważać gdyż gorąca woda nasila świąd.
Zimne kąpiele z dodatkiem filiżanki octu z jabłek doskonale łagodzą świąd podobnie jak lód. Do plastykowej torebki należy włożyć kilka kostek lodu i przyłożyć do chorych obszarów skóry.
Krem kortyzonowy, dostępny bez recepty, zawiera mniej leku niż kremy na receptę jednak zawsze warto sprawdzić jego skuteczność. Jest bezpieczny nawet na twarzy i w okolicach narządów płciowych. Należy stosować tylko do osiągnięcia doraźnej poprawy i stopniowo odstawić gdyż organizm po dłuższym czasie uodparnia się na działanie tego leku.
Osłonięte chore miejsca. Przy pomocy plastrów lub plastykowej folii należy zakleić na kilka dni lub tygodni wcześniej posmarowane kremem kortyzonowym zmiany skórne. Dzięki temu skóra mięknie, komórki ulegają zniszczeniu co spowalnia ich rozmnażanie. Metoda skuteczna tylko na małych obszarach, nie większych od monety 5-złotowej, nie zadrapanych i nie zainfekowanych.
Uszkodzenia skóry mogą doprowadzić do nowych zmian. Chorzy na łuszczycę nie powinni zbierać jeżyn, nosić za ciasnych butów, ciasnego paska, używać tępej żyletki lub drażniących środków chemicznych.
Nadwaga sprzyja łuszczycy. Mimo braku naukowego wyjaśnienia tej zależności, stabilizacja wagi łagodzi dolegliwość. Pomocne zioła odchudzające >
Błonnik witalny & Triphala
Stres wywołuje i nasila łuszczyce. Pomaga tygodniowy urlop lub krótkie oderwanie się od codziennych obowiązków. Pomocne ziólko antystresowe >
Gynostemma królewska
Ryby i olejek rybny w kapsułkach pomagają dzięki zawartości tłuszczowego kwasu eikozopentaenowego (EPA). Jednak skuteczność tej metody nie dotyczy wszystkich pacjentów dlatego można ją stosować tylko pod lekarską kontrolą. Najlepsza zawartość EPA w olejku to 17%.
Infekcja nasila łuszczycę dlatego ważnym jest wczesne i skuteczne leczenie każdego zakażenia oraz szczególna kontrola zmian łuszczycowych w czasie infekcji.
MEDYCYNA / LECZENIE NATURALNE
smarować miejsca chore propolisem raz dziennie, sokiem z liści aloesu lub maścią żywokostową; napar z ziela przywrotnika, krwawnika, nacieranie olejem dziurawcowym, rumiankowym;
dieta powinna dostarczać dużo wit. B2 i H - cebula, groch, kapusta, marchew, szpinak, owoc głogu, miód, drożdże, winogrona, śliwki i morele suszone to podstawowe środki lecznicze; wskazany jest także regularny post (5-7 dni w miesiącu lub 1 dzień w tygodniu);
pomocne są nasiona wiesiołka dwuletniego: utrzeć je na miazgę lub zmiksować, smarować 3x dziennie,
częste kąpiele wodne, powietrzne, słoneczne wzmacniają pracę organów wewnętrznych; kąpiele przedramion w zimnej wodzie - zgiąć w łokciach ręce i zanurzyć je na 30-60 sekund; po tym czasie wytrzeć ręce ręcznikiem - powtarzać codziennie; zabieg ten wzmacnia cały organizm, podobnie jak przemienny prysznic - ciepła woda 2-3 minuty, zimna woda 10-20 sekund - oraz kąpiel w otrębach pszennych - 1kg otrąb gotować 10-15 minut, przecedzić a odwar wlać do wanny
warto pić soki z marchwi, dyni, szpinaku;
okłady z namoczonego nasienia lnu
SKARBY NATURY NA ŁUSZCZYCE
- Ostropest plamisty hamuje stany zapalne i zmiany skórne
- LUX VITALE, (Colostrum), najlepszy suplement odpornościowy
- Olejek Rumianku Rzymskiego
- ALOES sok z aloesu 500 ml - suplement diety
http://artelis.pl/artykuly/21228/luszczyca-to-zaden-problem-skuteczne-leczenie-naturalne
ŁUSZCZYCA JAKO CHOROBA GENETYCZNA ??
Łuszczyca jako choroba genetyczna
Choroby genetyczne kojarzą się zwykle z bardzo ciężkimi chorobami, które są niewyleczalne oraz mogą zagrażać życiu. Jedną chorób genetycznych jest łuszczyca - nieuleczalna choroba skóry.
W społeczeństwie często nadal panuje przekonanie, że łuszczyca jest chorobą zaraźliwą. Niegdyś uważano ją za trąd. Prawda jest inna. Choroba ta w żaden sposób nie jest zaraźliwa, z racji faktu, że jest chorobą o podłożu genetycznym. A choroby genetyczne nie są zaraźliwe.
Choroby genetyczne charakteryzują się zmianami (mutacjami) w określonych komórkach organizmu. W przypadku łuszczycy dochodzi do mutacji w obrębie tworzenia się skóry. Komórki odpowiedzialne za wytwarzanie skóry są nadpobudliwe. Są to komórki układu odpornościowego - limfocyty a dokładniej ich odmiana, czyli limfocyty T. Są one odpowiedzialne właśnie za tworzenie się skóry.
Przeciętny człowiek zmienia skórę co 28 dni. Oznacza to, że tyle potrzeba czasu, aby organizm wyprodukował nową skórę. Stara skóra jest złuszczana. Dzieje się tak cały czas i nawet nie zauważamy tego. W przypadku łuszczycy proces ten trwa kilkukrotnie częściej, nawet może przebiegać w ciągu 4 dni. I tu powstaje sens łuszczycy.
Nadpobudliwe limfocyty T dają bodziec do tworzenia nowej skóry w zbyt szybkim okresie czasu. Coraz to nowe komórki skóry wypychane są do górnych partii skóry, przez co nie mogą dostatecznie dojrzeć w skórze właściwej. Wówczas w naskórku pojawiają się zmiany łuszczycowe, które są wynikiem niedojrzałych komórek skóry - nie miały one czasu dojrzeć, gdyż były wypychane przez kolejne komórki.
Częstym objawem łuszczycy jest łuska na zmianach łuszczycowych. Jest to nic innego jak obumarły naskórek, który nie dojrzał. Zazwyczaj łatwo odpada od powierzchni skóry. Łuska i jej łuszczenie jest odpowiednikiem normalnego łuszczenia u człowieka. Z tą różnicą, że w łuszczycy martwego naskórka jest zbyt wiele, który wyodrębnia się na skórze. W przypadku zdrowych ludzi z reguły nie widać łuszczącego się martwego naskórka - chyba, że ktoś ma mocno przesuszoną skórę.
Podsumowując, łuszczyca jest chorobą genetyczną, w której modyfikacje zachodzą w procesie tworzenia się skóry. Wynikiem czego są wykwity łuszczycowe.
http://artelis.pl/artykuly/18707/luszczyca-jako-choroba-genetyczna
Choroby genetyczne kojarzą się zwykle z bardzo ciężkimi chorobami, które są niewyleczalne oraz mogą zagrażać życiu. Jedną chorób genetycznych jest łuszczyca - nieuleczalna choroba skóry.
W społeczeństwie często nadal panuje przekonanie, że łuszczyca jest chorobą zaraźliwą. Niegdyś uważano ją za trąd. Prawda jest inna. Choroba ta w żaden sposób nie jest zaraźliwa, z racji faktu, że jest chorobą o podłożu genetycznym. A choroby genetyczne nie są zaraźliwe.
Choroby genetyczne charakteryzują się zmianami (mutacjami) w określonych komórkach organizmu. W przypadku łuszczycy dochodzi do mutacji w obrębie tworzenia się skóry. Komórki odpowiedzialne za wytwarzanie skóry są nadpobudliwe. Są to komórki układu odpornościowego - limfocyty a dokładniej ich odmiana, czyli limfocyty T. Są one odpowiedzialne właśnie za tworzenie się skóry.
Przeciętny człowiek zmienia skórę co 28 dni. Oznacza to, że tyle potrzeba czasu, aby organizm wyprodukował nową skórę. Stara skóra jest złuszczana. Dzieje się tak cały czas i nawet nie zauważamy tego. W przypadku łuszczycy proces ten trwa kilkukrotnie częściej, nawet może przebiegać w ciągu 4 dni. I tu powstaje sens łuszczycy.
Nadpobudliwe limfocyty T dają bodziec do tworzenia nowej skóry w zbyt szybkim okresie czasu. Coraz to nowe komórki skóry wypychane są do górnych partii skóry, przez co nie mogą dostatecznie dojrzeć w skórze właściwej. Wówczas w naskórku pojawiają się zmiany łuszczycowe, które są wynikiem niedojrzałych komórek skóry - nie miały one czasu dojrzeć, gdyż były wypychane przez kolejne komórki.
Częstym objawem łuszczycy jest łuska na zmianach łuszczycowych. Jest to nic innego jak obumarły naskórek, który nie dojrzał. Zazwyczaj łatwo odpada od powierzchni skóry. Łuska i jej łuszczenie jest odpowiednikiem normalnego łuszczenia u człowieka. Z tą różnicą, że w łuszczycy martwego naskórka jest zbyt wiele, który wyodrębnia się na skórze. W przypadku zdrowych ludzi z reguły nie widać łuszczącego się martwego naskórka - chyba, że ktoś ma mocno przesuszoną skórę.
Podsumowując, łuszczyca jest chorobą genetyczną, w której modyfikacje zachodzą w procesie tworzenia się skóry. Wynikiem czego są wykwity łuszczycowe.
http://artelis.pl/artykuly/18707/luszczyca-jako-choroba-genetyczna
ŁUSZCZYCA A POGLĄDY SPOŁECZNE
Łuszczyca i poglądy społeczeństwa
Co to jest łuszczyca i jak osoby chore na nią są spostrzegane przez resztę społeczeństwa? Niestety to nie sama choroba jest największym problemem chorych.
Co to jest łuszczyca?
Łuszczyca to przewlekła choroba skóry, która objawia się zaczerwienionymi (czasami czerwonobrązowymi) łuszczącymi się wykwitami na naszej skórze. Łuszczyca to choroba przewlekła, dlatego bardzo często zdarza się, że po jej wyleczeniu po jakimś czasie nawraca.
Łuszczyca i nasza psychika
Niestety łuszczyca nie wiąże się tylko z zmianami skórnymi. Społeczeństwo, w którym żyjemy jest jeszcze nieświadome wielu spraw i jedną z nich jest łuszczyca. Ludzi chorych na tą chorobę bardzo często spostrzega się jako odmieńców, choćby byli trędowaci. Prawdą jest, że choroba ta powoduje znaczące defekty naszej skóry, ale wskazywanie palcami na ludzi z tego powodu jest najgorszym co możemy zrobić. Osoby chore na łuszczycą bardzo często mają problemy z nawiązywaniem nowych kontaktów, ponieważ po prostu się wstydzą, gdyż nieraz już byli wyśmiewani i obrażani z tego powodu.
Takie poglądy zostawili nam nasi przodkowie, ponieważ kiedyś gdy choroba ta nie była tak dobrze znana jak teraz ludzi chorych na łuszczycę izolowano, ponieważ uważano, że choroba jest zakaźna. Mimo iż dzisiaj wiemy już, że łuszczyca nie jest chorobą zakaźną to nadal pozostały w naszym społeczeństwie pewne negatywne poglądy na temat ludzi chorych na łuszczycę.
Bardzo ważne jest aby zmienić te poglądy, ponieważ przedstawiają one nas od najgorszej strony. Chorzy na łuszczycę najbardziej cierpią nie ze względu na chorobę, ale ze względu na opinie ludzi zdrowych. Dlatego powinniśmy uświadamiać wszystkich, że kontakt z chorymi na łuszczycę nie jest ryzykowny, oraz że nie należy traktować chorych jak potworów. Oczywiście jak to zwykle najtrudniej zacząć od nas samych, ale jest to najważniejszy krok. Jeśli my zmienimy swoje poglądy to zrobią to także inny, a po pewnym czasie ludzie z łuszczycą będą mieć łatwiejsze życie. Niestety czasami wydaje mi się, że zanim poglądy społeczeństwa się zmienią to medycyna zdoła całkowicie zwalczyć tą chorobę.
http://artelis.pl/artykuly/12389/luszczyca-i-poglady-spoleczenstwa
Co to jest łuszczyca i jak osoby chore na nią są spostrzegane przez resztę społeczeństwa? Niestety to nie sama choroba jest największym problemem chorych.
Co to jest łuszczyca?
Łuszczyca to przewlekła choroba skóry, która objawia się zaczerwienionymi (czasami czerwonobrązowymi) łuszczącymi się wykwitami na naszej skórze. Łuszczyca to choroba przewlekła, dlatego bardzo często zdarza się, że po jej wyleczeniu po jakimś czasie nawraca.
Łuszczyca i nasza psychika
Niestety łuszczyca nie wiąże się tylko z zmianami skórnymi. Społeczeństwo, w którym żyjemy jest jeszcze nieświadome wielu spraw i jedną z nich jest łuszczyca. Ludzi chorych na tą chorobę bardzo często spostrzega się jako odmieńców, choćby byli trędowaci. Prawdą jest, że choroba ta powoduje znaczące defekty naszej skóry, ale wskazywanie palcami na ludzi z tego powodu jest najgorszym co możemy zrobić. Osoby chore na łuszczycą bardzo często mają problemy z nawiązywaniem nowych kontaktów, ponieważ po prostu się wstydzą, gdyż nieraz już byli wyśmiewani i obrażani z tego powodu.
Takie poglądy zostawili nam nasi przodkowie, ponieważ kiedyś gdy choroba ta nie była tak dobrze znana jak teraz ludzi chorych na łuszczycę izolowano, ponieważ uważano, że choroba jest zakaźna. Mimo iż dzisiaj wiemy już, że łuszczyca nie jest chorobą zakaźną to nadal pozostały w naszym społeczeństwie pewne negatywne poglądy na temat ludzi chorych na łuszczycę.
Bardzo ważne jest aby zmienić te poglądy, ponieważ przedstawiają one nas od najgorszej strony. Chorzy na łuszczycę najbardziej cierpią nie ze względu na chorobę, ale ze względu na opinie ludzi zdrowych. Dlatego powinniśmy uświadamiać wszystkich, że kontakt z chorymi na łuszczycę nie jest ryzykowny, oraz że nie należy traktować chorych jak potworów. Oczywiście jak to zwykle najtrudniej zacząć od nas samych, ale jest to najważniejszy krok. Jeśli my zmienimy swoje poglądy to zrobią to także inny, a po pewnym czasie ludzie z łuszczycą będą mieć łatwiejsze życie. Niestety czasami wydaje mi się, że zanim poglądy społeczeństwa się zmienią to medycyna zdoła całkowicie zwalczyć tą chorobę.
http://artelis.pl/artykuly/12389/luszczyca-i-poglady-spoleczenstwa
ŁUSZCZYCA - CO TO???
Od teraz będę zbierał wszelkie informacje na temat tej choroby. Na poczatek zamieszczam świerzo znaleziony i najogólniejszy spośród artykółów.
Łuszczyca
Łuszczyca to jedna z najczęściej występujących u białej rasy chorób skóry. Cierpi na nią 2 - 4 procent populacji. W Polsce jest t 800 tysięcy chorych.
Najczęściej pierwsze objawy łuszczycy występują u młodych ludzi, około 15 roku życia (27 % chorych).Większe jest prawdopodobieństwo zachorowania, jeśli w rodzinie zdarzały się takie przypadki. Gdy jedno z rodziców jest chore, prawdopodobieństwo, że dziecko zapadnie na tę chorobę , wynosi 30%. Jeśli obydwoje rodzice chorują, prawdopodobieństwo wzrasta do 70%. Jeśli rodzeństwo cierpi na tę dolegliwość, ich brat czy siostra ma 17% „szansy” na łuszczycę. Schorzenie ma uwarunkowania genetyczne.
Jakie są objawy łuszczycy?
Na skórze pojawiają się zgrubiałe czerwone plamy, pokryte suchymi białymi łuskami. Występują najczęściej na kolanach, łokciach, w okolicy krzyżowej, na owłosionej skórze głowy i na płatkach uszu. Nasilenie objawów jest zróżnicowane – od nielicznych i niewielkich wykwitów do stanów zapalnych z wysiękami na niemal całym ciele. Jeśli łuszczyca zaatakowała paznokcie, można zaobserwować na nich poprzeczne lub podłużne bruzdy, plamki olejowe i drobne wgłębienia, jak po ukłuciu igłą.
Istnieje wiele rodzajów tej choroby. Najwięcej, bo 90% chorych cierpi na łuszczycę zwykłą. Jest to choroba niezakaźna.
Co sprzyja występowaniu łuszczycy
Etiologia choroby nie jest znana. Dużą rolę odgrywają skłonności genetyczne. Zaobserwowano, że następujące czynniki sprzyjają pojawieniu się łuszczycy:
-infekcje wirusowe i bakteryjne, np. angina ospa, odra, różyczka, zapalenie dróg moczowych, próchnica zębów;
-infekcje spowodowane drożdżakami ( u osób z nadwagą);
-schorzenia internistyczne, np. cukrzyca typu 2, dna moczanowa;
-mechaniczne uszkodzenia skóry, np. zadrapania, rany, blizny, oparzenia;
-długotrwały ucisk np. przez paski, bieliznę;
-niektóre lekarstwa;
-alkohol;
-silne wstrząsy psychiczne (30 % chorych jako przyczynę podaje silny stres).
Pogorszenie stanu skóry może spowodować brak snu, nadwaga, używanie niewłaściwych kosmetyków, nadmierna higiena jak i jej brak.
Dlaczego łuszczycę trzeba leczyć?
Jest to choroba przewlekła, nie ma skutecznych sposobów na jej całkowite pozbycie się. Celem leczenia łuszczycy jest osiągnięcie remisji,czyli likwidowanie objawów. Czasami remisja występuje samoistnie, objawy znikają na kilka, kilkanaście lat, by ponownie się pojawić.
Ważne jest, by terapię łuszczycy rozpocząć od razu po pojawieniu się pierwszych objawów, nie czekając aż "sama przejdzie", bo można doczekać się pogorszenia stanu skóry lub nawet kalectwa w przypadku łuszczycy stawowej.
Poza tym widoczne dla otoczenia objawy są krępujące dla chorych osób. Osypujących się płatków skóry nie da się ukryć. Nieestetyczne zmiany skórne wzbudzają niezdrową ciekawość, a nawet obrzydzenie u obserwatorów. Zdarzają się nawet przypadki dyskryminacji, np. przy zatrudnianiu. Część chorych cierpi więc dodatkowo z powodu odrzucenia i nietolerancji.
Leczenie łuszczycy
Leczenie należy przeprowadzać pod kierunkiem dermatologa. Jest to najczęściej leczenie miejscowe. Stosuje się maści zawierające kwas salicylowy, mający działanie złuszczające, maści z zawartością dziegciu,co zapobiega nadmiernemu rogowaceniu naskórka, oraz maści sterydowe w stanach zapalnych (stosowane na niewielkie powierzchnie, gdyż mogą wywołać stany zapalne. Kremy i maści pomagają kontrolować pojawianie się łusek i łuszczenia, działają kojąco i nawilżająco, usuwają zaczerwienienia.
Dobre efekty przynosi fototerapia (naświetlania) i fotochemioterapia (naświetlania z jednoczesnym przyjmowaniem leków doustnych). Promienie ultrafioletowe działają leczniczo na komórki naskórka i układ odpornościowy.
Stosuje się też leki doustne: przeciwzapalne pochodne retinoidów lub leki immunosupresyjne. Taka kuracja powoduje liczne skutki uboczne, więc stosuje się ją tylko wtedy, gdy inne metody nie dały rezultatów.
Pielęgnacja chorej skóry
Codzienna dbałość o higienę łagodzi nieprzyjemne dolegliwości. Należy brać letni prysznic, natłuszczać skórę specjalnymi kremami, od czasu do czasu brać letnią kąpiel z dodatkiem soli z Morza Martwego. Nie można zdrapywać łuszczącego się naskórka. Korzyści przynosi leczenie sanatoryjne. W leczeniu łuszczycy specjalizują się sanatoria w Busku Zdroju i Iwoniczu Zdroju.
Dieta w leczeniu łuszczycy
Należy stosować dietę niskotłuszczową i bezglutenową, szczególnie produkty zawierające witaminy C i E oraz przeciwutleniacze, np. marchew, pomidory, brokuły, świeże owoce, potrawy z mąki kukurydzianej, ryżowej i sojowej, kasza jaglana i gryczana, chude ryby gotowane na parze, oleje roślinne, margaryny miękkie).
http://artelis.pl/artykuly/13117/luszczyca
Łuszczyca
Łuszczyca to jedna z najczęściej występujących u białej rasy chorób skóry. Cierpi na nią 2 - 4 procent populacji. W Polsce jest t 800 tysięcy chorych.
Najczęściej pierwsze objawy łuszczycy występują u młodych ludzi, około 15 roku życia (27 % chorych).Większe jest prawdopodobieństwo zachorowania, jeśli w rodzinie zdarzały się takie przypadki. Gdy jedno z rodziców jest chore, prawdopodobieństwo, że dziecko zapadnie na tę chorobę , wynosi 30%. Jeśli obydwoje rodzice chorują, prawdopodobieństwo wzrasta do 70%. Jeśli rodzeństwo cierpi na tę dolegliwość, ich brat czy siostra ma 17% „szansy” na łuszczycę. Schorzenie ma uwarunkowania genetyczne.
Jakie są objawy łuszczycy?
Na skórze pojawiają się zgrubiałe czerwone plamy, pokryte suchymi białymi łuskami. Występują najczęściej na kolanach, łokciach, w okolicy krzyżowej, na owłosionej skórze głowy i na płatkach uszu. Nasilenie objawów jest zróżnicowane – od nielicznych i niewielkich wykwitów do stanów zapalnych z wysiękami na niemal całym ciele. Jeśli łuszczyca zaatakowała paznokcie, można zaobserwować na nich poprzeczne lub podłużne bruzdy, plamki olejowe i drobne wgłębienia, jak po ukłuciu igłą.
Istnieje wiele rodzajów tej choroby. Najwięcej, bo 90% chorych cierpi na łuszczycę zwykłą. Jest to choroba niezakaźna.
Co sprzyja występowaniu łuszczycy
Etiologia choroby nie jest znana. Dużą rolę odgrywają skłonności genetyczne. Zaobserwowano, że następujące czynniki sprzyjają pojawieniu się łuszczycy:
-infekcje wirusowe i bakteryjne, np. angina ospa, odra, różyczka, zapalenie dróg moczowych, próchnica zębów;
-infekcje spowodowane drożdżakami ( u osób z nadwagą);
-schorzenia internistyczne, np. cukrzyca typu 2, dna moczanowa;
-mechaniczne uszkodzenia skóry, np. zadrapania, rany, blizny, oparzenia;
-długotrwały ucisk np. przez paski, bieliznę;
-niektóre lekarstwa;
-alkohol;
-silne wstrząsy psychiczne (30 % chorych jako przyczynę podaje silny stres).
Pogorszenie stanu skóry może spowodować brak snu, nadwaga, używanie niewłaściwych kosmetyków, nadmierna higiena jak i jej brak.
Dlaczego łuszczycę trzeba leczyć?
Jest to choroba przewlekła, nie ma skutecznych sposobów na jej całkowite pozbycie się. Celem leczenia łuszczycy jest osiągnięcie remisji,czyli likwidowanie objawów. Czasami remisja występuje samoistnie, objawy znikają na kilka, kilkanaście lat, by ponownie się pojawić.
Ważne jest, by terapię łuszczycy rozpocząć od razu po pojawieniu się pierwszych objawów, nie czekając aż "sama przejdzie", bo można doczekać się pogorszenia stanu skóry lub nawet kalectwa w przypadku łuszczycy stawowej.
Poza tym widoczne dla otoczenia objawy są krępujące dla chorych osób. Osypujących się płatków skóry nie da się ukryć. Nieestetyczne zmiany skórne wzbudzają niezdrową ciekawość, a nawet obrzydzenie u obserwatorów. Zdarzają się nawet przypadki dyskryminacji, np. przy zatrudnianiu. Część chorych cierpi więc dodatkowo z powodu odrzucenia i nietolerancji.
Leczenie łuszczycy
Leczenie należy przeprowadzać pod kierunkiem dermatologa. Jest to najczęściej leczenie miejscowe. Stosuje się maści zawierające kwas salicylowy, mający działanie złuszczające, maści z zawartością dziegciu,co zapobiega nadmiernemu rogowaceniu naskórka, oraz maści sterydowe w stanach zapalnych (stosowane na niewielkie powierzchnie, gdyż mogą wywołać stany zapalne. Kremy i maści pomagają kontrolować pojawianie się łusek i łuszczenia, działają kojąco i nawilżająco, usuwają zaczerwienienia.
Dobre efekty przynosi fototerapia (naświetlania) i fotochemioterapia (naświetlania z jednoczesnym przyjmowaniem leków doustnych). Promienie ultrafioletowe działają leczniczo na komórki naskórka i układ odpornościowy.
Stosuje się też leki doustne: przeciwzapalne pochodne retinoidów lub leki immunosupresyjne. Taka kuracja powoduje liczne skutki uboczne, więc stosuje się ją tylko wtedy, gdy inne metody nie dały rezultatów.
Pielęgnacja chorej skóry
Codzienna dbałość o higienę łagodzi nieprzyjemne dolegliwości. Należy brać letni prysznic, natłuszczać skórę specjalnymi kremami, od czasu do czasu brać letnią kąpiel z dodatkiem soli z Morza Martwego. Nie można zdrapywać łuszczącego się naskórka. Korzyści przynosi leczenie sanatoryjne. W leczeniu łuszczycy specjalizują się sanatoria w Busku Zdroju i Iwoniczu Zdroju.
Dieta w leczeniu łuszczycy
Należy stosować dietę niskotłuszczową i bezglutenową, szczególnie produkty zawierające witaminy C i E oraz przeciwutleniacze, np. marchew, pomidory, brokuły, świeże owoce, potrawy z mąki kukurydzianej, ryżowej i sojowej, kasza jaglana i gryczana, chude ryby gotowane na parze, oleje roślinne, margaryny miękkie).
http://artelis.pl/artykuly/13117/luszczyca
Subskrybuj:
Posty (Atom)